białe drobiazgi

alain laboile

wstajesz ze mną codziennie
witasz jednak bez słowa
częstujesz kawą za kawą
nie słuchasz gdy mówię
odwracasz wzrok
wtapiam się w tło coraz głębiej
zanikam w sobie
dopiero wieczorem
pozwalasz mi mówić

w szczelinie nocy słucham siebie